چگونه می توان کودکی آرام تربیت کرد ؟

در همه انسانها خشم وجود دارد خشم گاه و بیگاه امری کاملاً طبیعی است اما خشم دائمی طبیعی نیست . خشم دائمی و مزمن به تخریب رابطه و سلامت روانی و فیزیکی می‌انجامد و منجر به پرخاشگری انتقام‌گیری و خشونت می شود.

چرا بسیاری از کودکان خشمگین می‌شوند؟

دلایلی برای این کار وجود دارد. هر قدر بزرگسالان خشمگینی داشته باشیم به این معنا است که در آینده کودکان خشمگین تری هم خواهیم داشت. وقتی کودکان در یک محیط خصمانه و انتقادی بزرگ شوند به دلیل احساس ناامیدی و درماندگی کودکانی خشمگین ازآب در می آیند. بعضی از کودکان به دلیل اینکه به طرز ناعادلانه ای تنبیه شده اند در حال حاضر کودکانی خشمگین هستند. بسیاری از کودکان به دلیل احساس بدبختی و غمگینی درازمدت به کودکان خشمگین تبدیل شده اند. این امر می‌تواند به افسردگی که نوعی خشم درون ریز شده است منجر شود. طلاق نیز می تواند منجر به خشمگین شدن کودکان شود. بسیاری از کودکان طلاق به دلیل احساس طرد و تنهایی به کودکان خشمگین تبدیل خواهند شد.

شیوه آموزش کنترل خشم

به کودکان خود یاد دهید تا خشم خود را تشخیص دهند و آن را کنترل کنند. موقع خشمگین شدن ضربان قلب تند تر می شود، نفس کشیدن ممکن است سخت تر شود و ماهیچه های صورت سفت میشود. به او بگویید وقتی از دست کسی عصبانی هستی ممکن است به فکر تلافی بیفتی و بخواهی که به او صدمه بزنی چرا که او به تو صدمه زده است. هر وقت به فکر تلافی بیفتی بدان که کار خوبی نمیکنی. وقتی احساس خشم می کنی بهترین کار این است که آن را با کسی در میان بگذاری. با کسی که به او اعتماد داری صحبت کن. با این کار احساس بهتری پیدا می کنی.

به کودک خود راه های مقابله با خشم را بیاموزید. این کار را زمانی انتخاب کنید که کودکتان آمادگی لازم برای پذیرش را دارد. سعی نکنید وقتی در اوج عصبانیت و ناراحتی است راه های آرام شدن را بیاموزید. روش هایی مانند نفس عمیق کشیدن، تا ده شمردن ، استراحت کردن، با اسباب بازی دلخواه بازی کردن، به اتاق خود رفتن و موسیقی ملایم گوش دادن را به او بیاموزید. وقتی کودک عصبانی است از تذکر شفاهی برای آرام کردن او استفاده کنید. برای کنترل خشم ایفای نقش یکی از بهترین کارهاست. از کودک خود بخواهید به موقعیتی فکر کند که باعث برانگیخته شدن خشم او می شود. راه حل های ممکن را به ذهن بیاورید و در مورد آن موقعیت به ایفای نقش بپردازید. ترک موقعیت هم یک راه حل است ولی به تمرین نیاز دارد.

بعد از فرو نشاندن هر خشمی با کودکان خود صحبت کنید. اطمینان حاصل کنید که به اندازه کافی منتظر مانده اید تا کودک آماده گفتگو و گوش دادن باشد. بسیاری از والدین بدون اینکه کودک خشم خود را فرو نشانده باشد شروع به گفتگو می کنند. این کار می‌تواند خشم کودک را دوباره برانگیزاند.

بهتر است به او بگویید (هر وقت آماده گفتگو شدی به من خبر بده). گفتگوی خود را با این پرسش که (چطور شد عصبانی شدی) شروع کنید. در بعضی از موارد ممکن است پرسیدن اینکه (آیا خشمگین شدن برای تو سودمند بوده یا خیر) مفید باشد. در نهایت می توانید از کودک خود سوال کنید (به جای خشمگین شدن چه کارهای دیگری می توانسته انجام دهد اما انجام نداده است). برای بسیاری از کودکان صحبت کردن در مورد خشم راه مفید برای یادگیری کنترل خشم به حساب می آید.

بسیاری از کودکان در به کار بردن کلمات برای توصیف احساسات خود مشکل دارند. به کودکان خود بدهید از طریق نقاشی یا از طریق نوشتن به بیان احساسات شان بپردازند.

تا وقتی که خودتان در این مورد برای کودکان الگو واقع نشوید و به کنترل خشم خود نپردازید هیچ کدام از روش های بالا کارساز نخواهد بود. توضیح شفاهی برای بچه ها در زمینه کنترل خشم کفایت نمی کند بلکه باید عملاً نیز ان را به کودکان نشان دهید. کودکان کنترل خشم را از طریق مشاهده رفتار و کردار شما در موقع خشم یاد خواهند گرفت.

بعضی والدین خشم خود را سرکوب می کنند و اجازه می دهند تا به نقطه فروپاشی برسد و بعد یک سوء رفتار کوچک آن را به انفجار می رساند. چنین واکنشی باعث سردرگمی کودکان می‌شود. آنها هرگز متوجه نمی شوند شما چه موقع آرام می گیرید. بعضی از والدین سر کوچکترین چیزی از کوره در می روند و خشم خود را بروز می‌دهند اما این رفتار به کودک یاد می دهد که آنها نیز موقع خشم  چنین رفتاری داشته باشند . والدینی که در کنترل خشم خود موفق هستند الگوهای خوبی برای کودکان به شمار می‌آیند. این کودکان یاد می گیرند تا خشم خود را به طرز سازنده و نه مخرب کنترل کنند . یاد میگیرند تا خشم خود را قبول کنند و از آن برای حل مسئله و بهبود اوضاع استفاده کنند.