کمشنوایی انتقالی زمانی اتفاق میافتد که آسیب و یا گرفتگی در گوش بیرونی و یا گوش میانی وجود داشته باشد. در چنین شرایطی صدا به خوبی از کانال گوش به پردهی گوش منتقل نخواهد شد. حالت دیگر این است که صدا به خوبی از طریق پردهی گوش به استخوانچه ها و به دنبال آن، به گوش داخلی نمیرسد.
عمده دلایل کم شنوایی انتقالی: تجمع واکس گوش، سوراخ شدن پردهی گوش، تجمع مایع در گوش میانی به دنبال سرماخوردگی یا آنفولانزا، رشد غیر عادی استخوانها (در صورتی که استخوانچههای گوش را درگیر کند) و عفونت گوش مکرر.
کم شنوایی انتقالی عموما کودکان را درگیر میکند و درمانهای پزشکی دارد.
در صورتی کودک به دلایلی که ذکر شد مدت زمان طولانی درگیر کمشنوایی انتقالی باشد، از گرفتن درونداد زبانی مناسب محروم خواهد شد و ممکن است درگیر اختلال زبانی و تلفظی شود.
زمانی اتفاق میافتد که آسیب یا بدعملکردی در سلولهای مویی حلزون گوش به وجود آید. کمشنوایی حسی عصبی شایع ترین نوع کمشنوایی دائمی است. وسایل کمک شنیداری به کاهش عوارض ناشی از این نوع کمشنوایی کمک میکند.
ترکیبی از کم شنوایی انتقالی و حسی عصبی است. جزء حسی عصبی در این اختلال دائمی است ولی جزء انتقالی آن میتواند دائمی و یا گذرا باشد.
زمانی که آسیب به عصب شنوایی که در انتقال سیگنال از حلزون به مغز نقش دارد به وجود میآید دیده میشود. مشکل اصلی در این اختلال درک گفتار، زمانی که نویز وجود دارد میِ باشد.
دلایل به وجود آمدن نوروپاتی شنوایی: نرسیدن اکسیژن کافی به نوزاد حین تولد، یرقان نوزادی و یا شرایط نورولوژیک خاص. وسایل کمک شنیداری میتواند در کاهش عوارض ناشی از این نوع کمشنوایی کمک کننده باشد.