چگونگی رفتار والدین با کودک دارای اختلالشان …

امروز می خواهیم در ادامه ی بحث مان در مورد رفتار والدین با کودک دارای اختلال به کودکان با اختلال بینایی و نحوه برخورد صحیح والدین با آنها و برقراری صحیح ارتباط با آنها در جهت رشد و شکوفایی مشابه با همسالان در تمامی جنبه ها بپردازیم .

اولین محدودیت هایی که کودکان نابینا با آنها مواجه می شوند اختلال در ارتباط برقرار کردن است. آنها قادر به برقراری تماس چشمی نیستند پس به طور مستقیم به والدین نگاه نمی کنند و والدین هم ممکن است به کودک خود پاسخ ندهند البته نه از روی عمد. گاهی ممکن است والدین تصور کنند  کودک نابینایشان آنها را طرد کرده ، به دلیل این که حالات چهره یک کودک نابینا مبهم است ,ممکن است والدین فکر کنند که کودکشان افسرده یا بی تفاوت است. کاری که شما باید انجام دهید این است : شما باید به حرف زدن و بازی کردن و خواندن و خندیدن ادامه دهید و درست به اندازه ی یک کودک بینا به فرزند نابینای خود توجه کنید.این کودکان از راه هایی متفاوت با شما ارتباط برقرار می کنند و شما باید یاد بگیرید این راه ها را درک کنید. در این صورت می توانید رابطه ای نزدیک با او برقرار کنید. وقتی برای کودکتان کتاب می خوانید محرک های متنوعی برای پاسخ دادن در اختیار او قرار می دهید. در نظر داشته باشید آنچه برای شما و کودک نابینایتان مهم است مداخلات زودرس کارشناسان و متخصصان است.

پریسا خادم – آسیب شناس گفتار و زبان

علیرضا صالح پور – آسیب شناس گفتار و زبان – کارشناس ارشد مشاوره خانواده