مهارت‌های زبانی و یادگیری خواندن

سن کودکان در شروع صحبت کردن متفاوت است. بسیاری از خانواده­ها ممکن است متوجه نشوند که کودک آن­ها دیر شروع به صحبت کرده است، بخصوص اگر کودک آن­ها اولین فرزند خانواده باشد و امکان مقایسه وجود نداشته باشد. بعدها در سال­های اولیه­ی مدرسه، فهمیدن گفتار کودک ممکن است دشوار باشد؛ آن­ها ممکن است خزانه­ی واژگانی وسیعی داشته باشند که برای دیگران غیرقابل فهم است. این­گونه گفته­ها اغلب دوست داشتنی و مایه­ی سرگرمی خانواده هستند و هیچ­کسی زیاد نگران نمی­شود؛ چراکه یکی از بزرگ­ترها آن­ها را ترجمه می­کند. اما تاخیر گفتاری یا زبانی می­تواند اولین نشانه­ی مشکلات یادگیری باشد؛ مشکلاتی که تنها زمانی نمایان می­شوند که کودک وارد مدرسه می­شود.

زبان سیستم پیچیده­ای است که نیازمند هماهنگی عملکرد میان ۴ خرده سیستم دیگر است. واج­شناسی، سیستمی است که صداهای گفتاری را به معانی ترسیم می­کند. معانی بخشی از سیستم معناشناسی هستند. گرامر به صرف و نحو مربوط می شود (چگونگی ترکیب کلمات و اجزاء کلمات برای انتقال معانی گوناگون) و کاربرد شناسی در ارتباط با استفاده از زبان است. یکی از فرضیه­های سیستم آموزشی ما این است که وقتی دانش آموزان وارد مدرسه می­شوند، مهارت و کفایت مناسبی در استفاده از زبان محلی خود دارند. این فرض معقول است، اما آن­هایی که در ارتباط با کلمات، مهارت چندانی ندارند، نه تنها در مهارت­های صحبت کردن و گوش دادن بلکه در خواندن نیز با مشکل روبرو می­شوند.

لذا توانایی­های زبان شفاهی، پایه ای برای ایجاد و توسعه­ی مهارت­های سوادآموزی هستند. با این حال مهم است زمانی که رشد سوادآموزی را مد نظر می­گیریم، میان مهارت­های گفتاری و توانایی­های زبانی تمایز قائل شویم. یادگیری خواندن در یک سیستم الفبایی مثل انگلیسی، نیازمند ایجاد نقشه­های بین صداها و حروف است که اصطلاحا “قواعد الفبایی” نامیده می­شوند و این امر به مهارت­های گفتاری وابسته است. مهارت­های زبانی گسترده­تری برای درک معنای کلمات و گفته­ها مورد نیاز است تا این معانی را با یکدیگر یکپارچه کنیم و استنباط­هایی را که فراتر از کلمات چاپ شده هستند، صورت دهیم.

کودکان نارساخوان معمولا دارای مشکلاتی عمدتا در حوزه­ی واج­شناختی هستند: ثابت­ترین مشکلات واج­شناختی گزارش شده، شامل محدودیت در حافظه­ی کلامی کوتاه­مدت و مشکلات آگاهی واج­شناختی است که ارتباط مستقیمی با مشکلات آن­ها در خواندن دارد. همچنین شواهدی وجود دارد که نشان می­دهد کودکان نارساخوان مشکلاتی در حافظه­ی کلامی بلند مدت­شان دارند. این مسئله ممکن است منشا بسیاری از مشکلات کلاسی آن­ها از جمله مشکل در به­خاطرسپاری روزهای هفته یا ماه­های سال، تسلط بر جدول ضرب و یادگیری یک زبان خارجی باشد. همچنین، این مشکل ممکن است مسببی برای مشکلات واژه­یابی و توسعه­ی ضعیف واژگان باشد که اغلب در کودکان نارساخوان مشاهده می­شود.

لذا شناسایی و درمان زودهنگام اختلالات گفتار و زبان و مداخله ، از انتقال مشکلات زبانی کودک به سنین بعدی و سن مدرسه همچنین پیچیده شدن آن، جلوگیری می­کند. پس به محض احساس وجود تفاوت در گفتار و زبان کودکتان، به متخصص گفتاردرمانی مراجعه نمایید تا کودکتان را مورد ارزیابی قرار دهد.

منبع: مارگارت جی. اسنولینگ

Margaret.J.Snowling