نروفیدبک یک فناوری رایانهای است که با تجهیزات تکمیلی میتواند فعالیت متابولیک کورتکس مغز را ارزیابی کند. این کار به مراجع کمک میکند که به صورت پنهان، ذهن خود را کنترل کند.
در این روش از دستگاه نروفیدبک، سه الکترود یا بیشتر به سر مراجع متصل میگردد که بدون وارد کردن سیگنال، سیگنال های الکتریکی مغز را دریافت میکنند. این سیگنالها روی یک نمایشگر نشان داده میشوند تا توسط نروتراپیست تنظیم شوند. نروتراپیست با تنطیم برخی آیتمهای موجود در نرم افزار به مراجع کمک میکند تا در زمان مطلوب شدن امواج مغزی پاداش دریافت کند. این پاداش میتواند برای افراد گوناگون به اشکال مختلف باشد مثلا برای کودکان با مطلوب شدن امواج، انیمیشنی پخش میشود و با نامطلوب شدن آنها، انیمیشن از حرکت باز میایستد. به این ترتیب کودک تلاش میکند حرکت انیمیشن را حفظ کرده و لذا بدون هیچ گونه آگاهی یا تحریکی، امواج مغزی را در حالت مطلوب حفظ میکند. این نتایج در فواصل زمانی بین جلسات حفظ میشوند و عموما بازگشت چشم گیری رخ نمیدهد.
در ابتدا به واسطه علایم بالینی و انواع تستهای روان-عصب شناختی تشخیص داده میشود که آیا نروفیدبک میتواند برای درمان اختلال مراجع کننده مفید باشد یا خیر.
سپس جهت تعیین امواج نامطلوب مغزی، نوعی نوار مغز(EEG) ثبت و تحلیل می شود. اینEEG می تواند QEEG, Clinical Q و یا Baseline باشد. لازم به یادآوری است که دقت این انوع از نوارمغزیها با هم متفاوت میباشد.
پس از تحلیل نوار مغزی پروتکل درمانی نروفیدبک تعیین و اجرا میشود. ۱۵ جلسه اول لازم است مراجع کننده به صورت منظم و با فواصل زمانی منطقی بهصورت هفتهای، دو یا سه مرتبه برای اجرای نروفیدبک مراجعه کند. پس از ۱۵ جلسه برای تعیین میزان اثربخشی نروفیدبک، ارزیابی مجدد انجام میشود و بنا به تشخیص نروتراپیست، تعداد جلسات کم میشود یا ثابت میماند.
اصولا افرادی که به نروفیدبک پاسخ می دهند به ۴۰ تا ۶۰ جلسه برای درمان احتیاج دارند و پس از آن برای جلوگیری از بازگشت، با فواصل دوهفتهای، یک ماهه، دو ماهه، شش ماهه و یک ساله نروفیدبک تکرار میشود.